Soepele Salto

Je zal het maar meemaken, dat je ergens naar staat te kijken en ineens vlieg je in een salto voorover naar beneden. Dat gebeurde mij een paar weekjes geleden. Niet expres hoor, zou niet durven zonder dikke mat en bovendien was ik vroeger al niet zo'n held in turnoefeningen.

Nee, het ging volledig buiten mijn wil om. Maar ik leerde zo wel, dat ik hele goede reflexen heb én dat ik nooit blind moet vertrouwen op Balinese bouwsels.

Hoe dan?

Je denkt nu misschien bij jezelf, hoe kun je nou ineens een salto maken? Nou, dat zal ik je vertellen. Op een ochtend een paar weken geleden had ik nèt een uurtje yoga gedaan op het houten terras in de tuin. Dat doe ik elke ochtend, dus tot zo ver niks raars. Dat terras staat op palen van ongeveer een meter hoog in de tuin, ligt wat lager dan de veranda en heeft een houten reling eromheen.

De kat van de buurvrouw van 2 huizen verderop, Shanti, komt regelmatig even een aai halen. Soms komt ze op mijn yogamat zitten, met d'r rug naar me toe en kijkt dan heel geïnteresseerd de tuin in. Dit keer was ze van het terras afgesprongen en de tuin in gelopen. Doet ze wel vaker dus op zich ook nog niks raars.

Ik was bezig mijn spullen op te ruimen, stond met mijn matje in mijn handen, toen ik me afvroeg waar Shanti eigenlijk gebleven was. Dus ik leunde over de reling heen om te kijken of ze soms ónder het terras zat. Nou dát had ik beter niet kunnen doen. Toen gebeurde er namelijk wél iets raars.

Terwijl ik voorover gebogen stond over het hekje, flitste nog door m'n hoofd dat dit misschien niet zo stevig was. En met dat ik omhoog wilde komen, was het al te laat. Daar ging ik, met een flinke gil, in een salto voorover met houten reling en al en landde een meter lager half op het gras en half op de stenen.

Een jury had me vast geen hoge punten gegeven voor de uitvoering van de salto, die was op z'n zachtst gezegd wat rommelig. En ik landde ook al niet op mijn voeten zoals het hoort, maar half op mijn rug, zij en ellebogen. Helaas, uitgesloten van een podiumplaats. Hoewel ik vast een 10 had gekregen voor onnozelheid.

Een ongeluk zit in een klein verrot balkje

Ongelooflijk zo snel als dat ging. Het ene moment stond ik nog boven en het volgende moment lag ik beneden. Gelukkig was manlief thuis. Die schrok zich wezenloos van mijn gegil en vervolgens van waar en hoe hij mij aantrof, een meter lager dan verwacht in een rare houding.

Een beetje verdwaasd door wat er gebeurd was, bleef ik even stil liggen. Tegelijkertijd schoten er allerlei gedachten door me heen “doet alles het nog? kan ik alles bewegen? kan ik gewoon ademen?”.

Om beurten probeerde ik een onderdeel te bewegen en was ik alles aan het afvinken: Probleemloos ademen? Vink; Rug en nek bewegen? Vink; Benen, voeten en tenen bewegen? Vink; Armen, handen en vingers bewegen? Vink.

Zelfs mijn pijnlijke ellebogen werkten nog. Niks gebroken dus en ook geen ribben gekneusd, alles deed 't nog. Dankuwel beschermengel op mijn schouder.

Het was maar goed dat ik net een uurtje ervoor een yoga sessie had gedaan, had ik in ieder geval een goede warming-up gehad. Eerst maar eens heel rustig overeind gaan zitten en de overige schade bekeken. Vooral mijn ellebogen hadden het te verduren gehad. Links een snijwond en voelde vooral heel beurs aan en rechts was lekker geschaafd.

Door het meenemen van de houten balk in mijn val had ik ook een snijwond in mijn hals en voelde mijn hele borstgebied beurs aan.

Shanti kwam vervolgens op haar dooie akkertje achter uit de tuin gewandeld en stond mij van een afstandje te bekijken. Ik zag d'r denken “Wat ben jij nou raar aan het doen? Mensen....zucht....” en toen liep ze weg.

Met hulp ben ik heel rustig gaan staan en naar binnen gegaan om de wonden te verzorgen. Grrrmpfffgr, waarom doet ontsmetten altijd zo gemeen pijn?

Een kwartier later kwamen de tranen en het trillen van de schrik. Ik heb het maar lekker even laten stromen en trillen (anders zet het zich maar vast).

Daarna ben ik rustig gaan zitten met een grote mok thee. En toen begon mijn 'interne criticus' zich ermee te bemoeien. Die kwam met wat opbeurende teksten als “lekker stom om zomaar over zo'n dun balkje te hangen” en “jemig wat ongelooflijk onnozel van je”. Niet heel behulpzaam, dus ik heb de gedachten maar snel weggeduwd. Tja, soms doe ik blijkbaar dingen die niet zo handig zijn.

Achteraf zag ik hoe verrot het hout was en ook hoe slecht en krakkemikkig de constructie in elkaar zat. Geen wonder dat het mijn gewicht niet had gehouden (en er was nog wel een paar kilo af..).

Natuurlijk heb ik, lekker Hollands, mijn beklag gedaan bij de huiseigenaar. Hem verteld over mijn val door het verrotte hout en zijn antwoord was 'oké'.

Dat was het dan, daar kon ik het mee doen. Het was natuurlijk verre van oké, maar ik mag al blij zijn als er ooit een nieuw hekwerk komt.

Hamertje tik

Tot mijn grote verbazing heeft de eigenaar intussen, weliswaar na 3 weken flink aangedrongen te hebben, een nieuwe houten bovenbalk laten plaatsen. Jahaa, is 't niet fantastisch? Dit keer hebben ze gekozen voor een iets andere, maar helaas net zo'n zwakke constructie als voorheen. Het verschil is alleen dat het hout nog niet verrot is, maar dat kan nooit lang duren in dit klimaat.

Sowieso niet, omdat het hout alvast is gespleten door de enorme spijker die de timmerman er 'vakkundig' doorheen heeft gemept ter bevestiging aan de paal. Manlief opperde nog dat het misschien beter zou zijn om het eerst voor te boren, maar dat was allemaal niet nodig....

Dus mijn leer voor de volgende keer: vertrouw nóóit blind op Balinese bouwwerken.

Ach, het had allemaal veel slechter kunnen aflopen. Ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als ik op mijn hoofd terecht was gekomen. Dus daar denk ik ook maar niet aan. Ik ben blij en dankbaar met alleen maar snij- en schaafwonden, beurse plekken en anderhalve week spierpijn.

En dankzij een wondercrème op basis van *bengkoang zijn de wonden een paar weken later al bijna niet meer te zien.

Goh, ik maak nog eens wat mee hier....

* Bengkoang is de Indonesische naam voor de van oorsprong Zuid-Amerikaanse klimplant jicama, ook wel bankwang genoemd. In Nederland bekend onder de naam yamboon (? niet bij mij hoor, ik had er nog nooit van gehoord). De plant heeft knolraapachtige wortels, die eruit zien als groot uitgevallen aardappels. Het is geen familie van de aardappel, maar wel eetbaar als groente. Ze bevatten heel veel gezonde stofjes waaronder vitamine A, C, calcium, ijzer en magnesium. En ze worden ook veel gebruikt in cosmetica. Tot zover 'ter leering ende vermaeck'.