Zoals ik in mijn vorige blog ("Allemaal Beestjes") al schreef, woon je op Bali nooit alleen. Er zijn altijd huisgenoten om je gezelschap te houden. Naast de vaste medebewoners zoals mieren, tjiktjaks, gekko's en allerlei vliegend gespuis, zijn er ook huisgenootjes die zich tijdelijk vestigen.
Sommigen gaan vanzelf weer als ze het zat zijn, anderen maken geen enkele aanstalten om te vertrekken. Af en toe doe ik verwoede pogingen om de ongewenste indringers buiten te krijgen. Laatst verschenen er weer een paar nieuwkomers, waar ik op z'n zachtst gezegd niet zo blij mee was. Lees verder om te weten hoe ik er vanaf kwam.
Toen ik net in dit huis kwam wonen, had een sprinkhaan zijn intrek genomen onder de wasbak. Ik heb 'm de eerste dagen laten zitten. Maar toen vond ik het toch een beetje zielig, ik dacht dat ie daar helemaal geen voedsel zou vinden. En hoewel ik geen enkel verstand heb van het favoriete maaltje van een sprinkhaan, heb ik 'm toch maar uit huis geplaatst. Voor zijn eigen bestwil heb ik 'm buiten tussen de planten gezet. Of ie 't daarmee eens was weet ik niet, maar binnen heb ik 'm niet meer gezien.
Schattige huisgenoten
Een paar weken later vloog er ineens een klein vogeltje binnen in huis. Bijzonder, want die moet dan eerst onder de dakrand door naar binnen zijn gekropen. Gerrit, één van de grotere gekko's, kwam al snel op het gefladder af. Gelukkig heb ik 't arme zieltje met een handdoek kunnen vangen en buiten losgelaten.
Uiteraard na een paar dozijn mislukte pogingen om 'm te vangen, heen en weer sjouwen met een houten kruk van links naar rechts en weer terug door de kamer (gloeiende gloeiende grrrmpffff wéér mis). Maar de aanhouder wint, dus uiteindelijk kon ik 'm buiten vrijlaten. Sorry Gerrit geen vogeltje vandaag, ga jij maar op jacht naar een ander maaltje.
Een weekje daarna vond ik overdag een jong eekhoorntje ín de klamboe. De klamboe boven het bed is een grote rechthoekige, zodat er veel meer ruimte binnenin is. Het arme beestje was helemaal bovenin een hoekje gekropen. Hoe die daar in was gekomen is mij een raadsel. De klamboe sluit ik namelijk altijd héél goed af om te voorkomen dat er iets naar binnen vliegt of kruipt. Dit bezoek vond ik overigens wel heel erg schattig hoor.
Zelf had ie blijkbaar ook geen idee meer hoe die daar terecht was gekomen en al helemaal niet hoe ie er weer uit moest. Hij zat helemaal stil alsof ik 'm dan niet zou zien. Ik heb 'm maar niet verteld dat de klamboe wit is en hijzelf donkerbruin....
Hij verroerde geen pootje, tótdat ik 'm probeerde te vangen natuurlijk. Hij schrok zich wezenloos van mij en rende langs de klamboe naar de andere kant van het bed. Néé, niet met die scherpe klauwtjes aan de klamboe.... Uiteindelijk heb ik ook dit diertje met een handdoek kunnen vangen en buiten gezet. Eekhoorntje blij en ik ook, want de klamboe was nog heel.
Enge huisgenoten
Met enige regelmaat komen er ook spinnen binnen van diverse afmetingen. Mijn huisregel is: grote spinnen worden buiten gezet, de kleinere mogen blijven. Op een avond zag ik zo'n enorme mega grote spin op het raam, dat ik er in shock naar staarde en alleen maar kon stamelen tegen manlief 'kkkkijk ddddaaar'. Ik heb aardig wat verre reizen gemaakt en door jungles lopen ploeteren, maar zoiets had ik nog nooit van mijn leven en nergens ter wereld gezien.
Natuurlijk zat 'ie aan de binnenkant van het raam. Hij was gewoon groter dan mijn hand. Veel te groot voor de spinnenvanger en ook voor het kunststof bakje. Een grotere maat box werd leeggemaakt, maar helaas was de spin veel te snel en rende naar een hoekje achter de kast.
Gefixeerd bleef ik kijken waar ie heen ging. Het idee dat dit gevaarte nog rond zou lopen als ik naar bed wilde, bezorgde mij bij voorbaat al nachtmerries. Ik wist zeker dat ik geen oog dicht zou doen.
Maar wat manlief ook probeerde (hij vond 'm zelf ook wel heul errug groot), hij kreeg 'm niet te pakken. Uiteindelijk zat er niks anders op dan de spuitbus erbij te halen. Toen de spin het eindelijk opgaf, was de spuitbus bijna leeg. Sorry spin. De volgende dag heb ik op Google gezocht en kwam ik 'm tegen: de Huntsmanspider (ofwel Jachtkrabspin) brrrrrrrr. Hij komt voor in grote (warmere) delen van de wereld, vooral in tropische en subtropische gebieden.
Blijkbaar heb ik gewoon geluk gehad dat ik 'm nog niet eerder ben tegengekomen. Hij staat bekend om zijn snelheid en maakt geen webben, maar gaat actief achter zijn prooi aan. Hij kan bijten, maar volgens Wikipedia hoef je daarvoor meestal niet naar het ziekenhuis. Gôh een hele geruststelling.....
Het enige voordeel aan deze ongewenste ontmoeting was, dat ik daarna de meeste spinnen niet meer zo groot vond en daarmee een stuk minder eng. Elluk nadeel hep se voordeel.
Zo nu en dan verschijnt er ook ergens een kakkerlak in huis. Ook niet echt mijn favoriete beestjes, maar manlief vindt deze echt heel eng en vies. Dus in dat geval ben ik degene die erachteraan moet. Kakkerlakken kun je maar beter niet doodslaan, want dan kunnen ze spontaan hun eitjes loslaten en zitten er binnen de kortste keren tientallen.
Als ze op een gladde vloer zonder drempels zitten, dan gebruik ik het Balinese trucje met de bamboe bezem. Die leg je op de kakkerlak zodat ie verstrikt raakt tussen de bamboe 'haren'. Dan maak je met de bezem een enorme zwaai en zeil je 'm zo naar buiten. Helaas heeft dit huis een flinke drempel, dus dan moet ik 'm eerst op een blik zien te krijgen, de bezem er strak bovenop houden en dan ergens buiten op veilige afstand met een grote boog zo ver mogelijk weg zwiepen. De mazzel!
Zeer ongewenste huisgenoten
Een paar weekjes geleden hoorde ik een paar dagen achter elkaar geritsel ergens bij het plafond tussen de woonkamer en de keuken. Op die plek viel ook wat gruis uit het plafond. Ik dacht dat het een van de gekko's was die een nieuwe plek zocht.
Maar op dag 3 werd duidelijk wie dat geluid had veroorzaakt. Eerst zag ik 2 ronde oortjes boven een betonnen balk uitkomen en dacht ik nog 'ach een muisje'...heel even vroeg ik me af of gekko's muizen zouden eten. Niet dat muizen nou heel handig zijn om in huis te hebben, maar dat heeft voor mij dan nog wel iets schattigs.
Duurde niet lang hoor, toen renden er doodleuk 2 bruine ratten van redelijk formaat over de balk richting de slaapkamer. De muren gaan namelijk maar tot normale hoogte en daarboven is het gewoon open tussen woon- en slaapkamer in. Lekker luchtig en de ratten vonden het ook erg handig. Ze staken nog net hun tong niet naar me uit, maar ze maakten geluid alsof ze me keihard uitlachten nanananananaaaa.
Iieeuw, ratten vind ik echt niet schattig. Vervolgens holden ze weer net zo hard terug en verdwenen achter het plafond van de keuken richting logeerkamer. Op dat moment vroeg ik me heel even af of ratten misschien gekko's eten....
Maar shit, ratten in huis, wat nu?
Google weet meestal raad, dus ik zocht op 'ratten verjagen'. Daar kwamen naast de gebruikelijke rattengif, -klemmen en -vallen ook een paar huis-, tuin- en keukenmiddeltjes tevoorschijn. Of het werkt weet je nooit, maar 't is het proberen waard vind ik, grover geschut kan altijd nog.
Ze zouden onder andere niet houden van de geur van munt. Daar kon ik iets mee. Ik had een flesje etherische pepermunt olie staan. Dat is super geconcentreerd en ruikt dus met een paar druppeltjes al enorm sterk. Leek me uitermate geschikt in dit geval.
Manlief is op een hoge kruk geklommen en heeft wat met dat flesje geschud over die balk (ik kon er niet bij, goed excuus). En ook bovenop de klamboe in de logeerkamer, die zit vrij dicht onder het plafond, dus dat leek mij ook een goeie plek. Dat een paar dagen lang herhaald en al die tijd rook het heerlijk fris in huis. En de ratten, die heb ik niet meer gehoord of gezien. Dus deze 'grootmoeders' tip kan ik van harte aanbevelen.
Inmiddels zijn we verhuisd en nog op zoek naar een nieuwe huurder, dus als je interesse hebt.... Je zal je nóóit alleen voelen in dit huis....
Comentários