Allemaal Beestjes

Op Bali woon je eigenlijk nooit alleen, er is altijd wel een aantal vaste huisgenoten om je gezelschap te houden. Naast mijn man en ik wonen er in het huis ook een paar dozijn tjiktjaks, 4 grote gekko's (tokeh), een paar honderd mieren, wat vliegende wezentjes die ik niet ken, teveel vliegende wezentjes die ik héél goed ken (muggen) en een zootje termieten. Reuze gezellige boel is het.

Schattige beestjes

Tjiktjaks (officieel 'cicaks') zijn graag in de buurt van mensen. Mensen hebben 's avonds meestal voldoende licht aan waar insecten op afkomen, die zij dan weer heel graag eten. Als het keukenlicht aan is, zitten er altijd 2 aan de buitenkant op het raam hun buikjes vol te eten met alles wat op het licht afkomt.

Het zijn kleine gekko's, een hagedissensoort, met 5 vingertjes/teentjes aan hun pootjes. Daaraan zitten mini zuignapjes waarmee ze over muren en plafonds kunnen lopen. En rennen. Als 't om een lekker hapje gaat, kunnen ze razendsnel zijn.

Zoals de meeste reptielen leggen ze eitjes waar ze nooit meer naar omkijken. Tjiktjak baby's die ergens uit een ei zijn gekropen, moeten zichzelf eerst ontdoen van een soort vlies, dat soms nog een beetje aan de pootjes hangt, heel schattig. Af en toe komen ze echt uit de lucht vallen, omdat moeder dan de eitjes ergens hoog heeft gelegd.

Die kleintjes zijn alleen nog niet zo handig om zich snel uit de voetjes te maken. Ze blijven vaak gewoon onbeweeglijk op de vloer zitten, vertrouwend op hun schutkleur. Soms breek ik zowat m'n nek als ik er nog nèt op tijd eentje zie en daarbij probeer m'n bijna-neerkomende-voet er niét bovenop te zetten, ze zouden het niet overleven.

Lawaaiige beestjes

Er wonen ook 4 grote gekko's, zogenoemde tokeh, verspreid door het huis. De tokeh is een van de grootste gekko soorten met een lengte inclusief staart tussen de 20 en 36 cm. Aangezien de diertjes venijnig kunnen bijten, heb ik 't niet nagemeten, maar deze wijsheid gewoon van Wikipedia gehaald. De tokeh dankt zijn naam aan de roep (klinkt als tokkè) die vooral de mannetjes zo nu en dan laten horen, meestal bedoelt om andere mannetjes uit de buurt te houden.

Op Bali wordt gezegd dat een oneven aantal tokeh 'roepen' van 7 keer of meer, geluk brengt. Dus wees welkom tokeh en lekker blijven roepen!

Mannetjes tokeh worden een stuk groter dan de vrouwtjes. Daarom denk ik dat er in huis 2 stelletjes wonen.

Eén stel woont in de logeerkamer tussen de muur en het plafond. Het andere setje heeft hun intrek genomen achter de plafondbalk van de woonkamer. Allemaal maken ze geregeld een ommetje.

Ik heb ze al van de logeerkamer via de keuken naar de woonkamer zien sjokken. Maar ook van de logeerkamer via de badkamer naar de slaapkamer. Daarvandaan kunnen ze dan ook weer prima verder kuieren naar de woonkamer. En dat alles langs muren en plafonds.

De grootste van het stel heb ik Gerrit gedoopt. Elke keer als ie tevoorschijn komt, zeg ik 'm altijd even gedag 'hé Gerrit'. Soms gaat ie met zijn kont omlaag aan de dwarsbalk hangen, dan weet ik al hoe laat 't is.... Vrij snel daarna valt er dan een plasje en een fikse keutel, middenin de woonkamer. Stank voor dank.

In de logeerkamer is meestal alleen het vrouwtje zichtbaar, die dan net met haar kopje met grote ogen boven de bamboebalk uitsteekt. 's Ochtends als ik de deuren van de logeerkamer openzet, mompel ik altijd even 'môgguh' naar haar.

Laatst hadden de mannetjes ruzie met elkaar. Ze zaten in de slaapkamer op de muur boven het raam, vlak naast het bed. Het was middenin de nacht en ze maakten een behoorlijke herrie, dus ik schrok er wakker van. De verliezer viel een stuk omlaag en kon zich halverwege nog net vastklampen aan het gordijn. Hij heeft vast geprobeerd om het andere vrouwtje te versieren.

Knaagbeestjes

Normaal gesproken vind ik knaagdieren heel leuk, zoals hamsters, cavia's en konijntjes, maar dit is een heel ander soort. Dit zijn knaagdiertjes in de meest letterlijke zin van het woord, namelijk termieten. Het zijn niet de meest gezellige huisgenoten. Je ziet ze nooit en ze ruimen ook nooit hun troep op.

Ik weet alleen dat ze er zijn, doordat er hier en daar hoopjes zaagsel liggen onder houten meubels, deuren, raamkozijnen en eigenlijk alles van hout. En er is in dit huis veel hout gebruikt, dus er wonen ook veel van deze knagertjes.

Ook mieren zijn aanwezig in groten getale. Ze wonen verspreid door het hele huis, maar hebben een duidelijke voorkeur voor de rieten plafonds. Soms vallen ze eruit en wandelen dan verder of er niks aan de hand is. Over de vloer of over je hoofd, net waar ze terecht zijn gekomen.

In het geval van de mieren ben ik eerlijk gezegd wel een massamoordenaar. Toen ik net in dit huis kwam, liep er een mega kolonie. Overal waar ik keek zag ik mieren in alle soorten en maten. Met honderdduizenden tegelijk hadden ze het huis overgenomen. Dat was echt niet leuk meer, dus toen heb ik het grof aangepakt.

Een paar spuitbussen en anti-mierenkrijtjes verder was het al een stuk beter hanteerbaar. Wat er nu zit mag blijven, zolang ze zich gedragen. Dat wil zeggen, uit mijn buurt blijven en geen vriendjes uitnodigen anders ben je alsnog de pineut. Soms kan ik keihard zijn.

Spinnen kom ik ook af en toe tegen in huis, niet echt mijn favoriete dieren. Ze kunnen natuurlijk wel nuttig zijn bij het bestrijden van muggen, maar er zijn grenzen. Degene die zijn intrek probeert te nemen in huis, wordt eerst gekeurd door de bewonerscommissie, bestaande uit me, myself and I. Als ie te groot wordt bevonden, wordt ie zonder pardon buiten gezet met behulp van de 'spinnenvanger'. Dat is een fantastisch apparaat met een lange steel die de spin in z'n 'greep' houdt.

Maar is de spin nèt te klein of te groot dan moet het met een simpel kunststof bakje en een kartonnetje. De kleine en dunne exemplaren mogen hun intrek nemen in huis en een eigen plekje uitkiezen, zolang dat maar buiten de klamboe is.

De één z'n dood.....

Een aantal van de huisbewoners eet zonder enige aarzeling mede huisgenoten op. Zo zijn tjiktjakjes dol op muggen en vliegjes, vandaar dat ik ze gráág in huis heb, hoe meer hoe beter zou ik in dit geval zeggen.

Van de tokeh wordt gezegd dat ie soms tjiktjakjes eet, maar dat heb ik zelf nog nooit gezien. Wel dat ie graag een kakkerlak verorbert (iiiiieeeuw, het idee alleen al). Maar ook de tokeh vind ik persoonlijk dus héél fijn als huisgenoot.

Spinnen eten natuurlijk ook muggen en andere vliegende wezentjes. Wat mieren eten heb ik opgezocht op Wikipedia. Blijkt dat het alleseters zijn, fruit, dode insecten, zoetigheid, het maakt de mier niet uit. Hmmm, nou oké, vanwege die dode insecten mogen er een beperkt aantal blijven.

Zelf eet ik liever geen huisgenoten en manlief gelukkig ook niet.

Wat de rest van de (onzichtbare) bewoners graag eet weet ik niet, ik weet ook eigenlijk niet of ik dat allemaal wel wíl weten.....

Natuurlijk zijn er ook nog diverse tijdelijke huisgenoten, maar daarover meer in een volgende blog.

By the way, we zoeken nog een nieuwe huurder voor 't huis, iemand interesse?